HİCRET...Umutlar uzaktan Acılar en yakından geliyor Yıldızlar ufukta yalnızken Ay da başlıyor kızıl bir matem Yamaçlarına yaslanıyorum memleketimin Yollar dökülüyor özlemin ağlaştığı duygularıma Farkım kalmıyor çaresiz kuşlardan Şen bakışlı çıplak ayaklı çocuklara karışıyorum Oyunlar diriltiyor dünde kalmışlığımı Tozlu yollarında dolaşıyorum köyümün Bahçelerde açan çiçekleri ağırlıyor dallar Nazlı nazlı akıyor derelerinden sular Çobanlar çağırıyor akşamı Sessizliğine susuyorum ezan sesinin Ruhumun hicranı inliyor İçli bir rüzgâr dokunuyor kirpiklerime Meşaleler yanıyor damlarında Alevler yanıp sönüyor İs kokusu sarıyor buram buram genzimi Meltemle ıslanıyor gurbet gecesi Kolay olmuyor tutuştuğun yerleri söndürmek Kolay olmuyor kader uçurumundan kurtulmak Yarınlarım askıda kalıyor Korkutmuyor faniliğim beni... Sibel KILIÇ... |