GÜLMEYEN UMUT
Bir damla su düştü bugün toprağa
Onuda çok görüp hemen içtiler Hayalimi verdim kuru yaprağa Rüzgarda savurup yere saçtılar Dostum dediklerim düşman oldular Yola çıktıklarım yolda kaldılar Sevgi verdiklerim benden çaldılar Menzile varmadan dönüp kaçtılar Derdi veren Allah binlerce şükür Liğme liğme olsam dilimde zikir Gönülden zenginim desinler fakir Kapanmıştı yaram tekrar açtılar Sadık ömür bitti kalbinde yara Mutluluk beklersen kendinde ara Dost gibi gülerler içleri kara Gülmeyen umuda beni seçtiler.. Sadık KARADEMİR |
yüzüne gülerken arkandan kuyu kazarlar.
Varolasın.
Selamlar