hicazkâr dönüşlerdeva bileşenim kuru ekmek kokusu lezzetine sinerek iç yolculuğuna sessiz parmak uçlarımla ve pastel tınısı tasarımın yükselen duygularında o’nsuzluk makamına eklemli ruhumun kaygısız hicaz’kârıyla hazırdı yalnızlığa uçmaya birden- -korkuyorum’’ düşünce’si sığıyor tüm ceplerime// istemsiz ayrılıyor beden sevginden ve aşka saygıdan kımıldıyor berduş cesareti ; harabelik yatağının bozulmamış karakteri -sen gibi- taze otlar arasında ince hicranları yakıp ısınıyoruz içimiz titrese de terk-i aşkın gurbetinde avaresi küller ocağı dostluğun dönüş bileti yoktu yüreğinin küçük ülkesine oysa -sevdanın diyet borcu kâlpten verilirdi sahibine - ve herkes sustu bu deyime iç göçün molası bitmişti ! vuslat çağrılı tedirgin sevinçler kelâmı bekliyordu yürekten koşmamızı... |