GÖNÜL BİLMEDİN
Kendin gibi sandın, gönül herkesi
Sana sırdaş olan, eli bilmedin Tartmadın ölçmedin duyduğun sesi Sana gardaş olan, dili bilmedin Kasıp kavurarak, yere vurmuştu Günlerce savurup, uzun sürmüştü Sabah akşam başta dönüp durmuştu Aşkta ayaz kesen, yeli bilmedin Akan pınarları, söküp bitiren Nice dereleri, yıkıp, batıran Önüne çıkanı, alıp götüren Gözde ırmak olan, seli bilmedin Sevdası uğruna, her şeyi yakıp Güldürdü milleti, huniler takıp Ne söylüyor diye, şöyle bir bakıp Aşkından çıldırmış, deli bilmedin Gelecek engeli, önceden sezip Sevda bahçesinde, gizlice gezip Her türlü çiçeğe, methiye dizip Kırmızı beyazlı, gülü bilmedin Kendinden geçerken, sesini duyan Aşığım diyor bak, ayan ve beyan Mızrap her değişte, dertliyim diyen Sazında inleyen, teli bilmedin Ey gönül her zaman, haddini aştın Kendine inanan, asi bir baştın Özledim dedikçe, sen uzaklaştın Aşık Lüzumsuz da, hali bilmedin Sadık DAĞDEVİREN Aşık Lüzumsuz |
sevda ve özlem vardı,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla