NE KALDI
Sevgi hükmü değişti, ne cilve ne naz kaldı
Nağmeler son bulunca, elde kırık saz kaldı Gönül makamı sustu, tamtamlar duyulunca Kulaklarda çınlayan, sessiz bir avaz kaldı Sun’î boyalar çıktı, tezyinat sona erdi O estetik renklerden, kirli bir beyaz kaldı Bülbüller suspus olmuş, gülistan ise harap Nevbaharın ardından, hatırda son yaz kaldı Bütün güzellikleri, yitirdik günden güne Elimizde sadece, umut ve niyaz kaldı Her türlü ibadetler, aslından uzaklaştı Bayramlardan bayrama, sadece namaz kaldı |
affınıza sığınarak. Ümit olursa şiirin yüklendiği vazife tamamlanmış olur.
Umut. Kulun illede olmasını isteği şeydir
Ümit . Hevf ve reca makamı. Yinede takdir sizin.