Rhein'ı Dinliyorum Gözlerim Kapalı. . . . .. Gözlerim kapalı Rhein’ı dinliyorum Şehrin ışıkları yanıyor birer birer Köprünün üstünden martılar uçuyor sessizce Bölünüyor mavilik ortadan ikiye Geceye göz kırpıyor yavaş yavaş üç beş yıldız Babam geliyor aklıma Sonra annem Gülümserken dudaklarım usulca içten içe ağlıyorum Kimseler duymadan göz yaşlarımın dilsiz çığlığını Gözlerim kapalı babamla ilk Istanbul’a gelişimi hatırlıyorum Sultan Ahmet’e konuk olan iki leylek Ezan sesi İftar yemeğimiz ablamla Ve Teravih namazımız Bugün gibi tadı da lezzeti de hâlâ aklımda Gözlerim kapalı Rhein’ı dinliyorum Suya yansıyor ışık hüzmeleri birer birer Biraz sonra bulutlar da bohçasını alıp uzaklaşır göğün yüzünden El- ayak çekilir yerküreden Yapayalnız kalırım kendi kendimle Yetim ve öksüz düşlerim üşür Rhein’ın kucağında Elimden sararmış birkaç fotoğraf düşer ayak ucuma Annemin ve babamın gülen gözleri Ben daha küçücüğüm Annem şefkâtle tarar upuzun saçlarımı Babam hiç bırakmamacasına tutar ellerimden Kardeşlerimin bağrında Sakarya’ nın ayazı bile vız gelir Biliyorum Musmutlu bir düşle Ve çocuklarımın nefesiyle avundururum yine hıçkıran kalbimi . Fotoğraf:Kendi objektifimden nagi han |