SEN 2
SEN
Bilmem ki,hangi şehirden, Hangi şiirden çıkıp da geldin. Yoluma güller serenim, Gönlümü ateşe verenim. Sen, Soluma düşen ilk cemre, dalımdaki son yaprak. Sen,en yakın,en uzak, Sen,nefesimi tutarak, kıyısında beklerken, düşmekten korktuğum derin uçurum. Özledikçe sesine sarıldığım, Üşüdükçe göğsüne sığındığımsın, Sen, Yürek yangınımı kundaklayanım umudum,umutsuzluğum, Alın yazım, ince sızım, İmkanım, imkansızım, Sen yaşama sebebim, Olmazsa olmazımsın... Sen bu hayat kulvarında, Gözü kapalı koştuğum maratonum Eksik yanımı tamamlayanım, Yakınımda ırağım, Vuslatta son durağımsın. . MELAHAT ÇETİNKAYA |
Soluma düşen ilk cemre,
dalımdaki son yaprak.
Sen,en yakın,en uzak,
Sen,nefesimi tutarak,
kıyısında beklerken,
düşmekten korktuğum derin uçurum.
Özledikçe sesine sarıldığım,
Üşüdükçe göğsüne sığındığı...
BEĞENİ İLE OKUDUĞUM ÇOK GÜZEL BİR ŞİİRDİ KUTLARIM