üşüyorum uzaklığına
ellerim
tırnaklarının pembe beyazına dokunmadan kokun ve saçların omzumda uyumadan sevgim yüreğinde kısık sesle ruhuna ezberletirdi güldüğün her ışıkta seni hep seni bekler ayağında beyaz patik teninde yorgun akşamın telaşı dilinde sıcak aşk ile ısındım uzaktan iki diyar aramızda kalın nehir kuşların sesi gökyüzünde kirpiklerin iki gözüm yüzünün ilk baharına sevdalı soğuk yüreğim bazen yağmur ve bazende güneş gözlerin üşüyorum sana hep sana bu yorgunluklarım hep gidişlerim aslında yokluğun derinlikleri gel gel diyemiyorum haklısın güzel bakışlım uzaktan seviyorum öyle bir kuşun gökyüzünü sarılması gibi bazende çocuk gibi ismine ağlıyorum günaydın iki gözüm günaydın... |