Nazım Hikmet

"İnsan denizin olmadığı yerde umut adına martı olmalı"


saygı ile Usta şaire

kımıl kımıl ve janjanlı martıların sesi
derin bir yolun adımlarını taşıyor kanatları sanki
bir ses bu derin sözcüklerin kırık soğukluğunda gagaları




sanki bir bir birine değecek gibi gölgeleri
altı gen taşların hemen üstünden bakıyor gözleri
deniz rolantisin de balıklar ise onu gözlüyor





birer birer beyaz kimlikleri ve karışık ruhları
yağmura özlem gibi sanki gökyüzünün hüzünlü yuvaları
ağaçlar ise yapraklarından bıkmış tek tek eteklerinde kışın kuru huzuru




deniz kenarında bankta oturmak yalnız o gözlerde
elimde yarım simit yanımda yürek dolusu siyah heybe
karnım aç ruhum martı kanadı gibi özgür sadelikte



ağzımda gri izmarit
kulağımda küpe akıl _landım sanki
cebimde sevgisiz üç kuruş yalnızlık



ona seslendim beyaz martıya
bayat zaman ve sende üşüme benim gibi
yorgun bir akşam yine ve şiir hadi gülümse



,