Camekan Cambazı

batan güneşin halsiz kızıllığında
sırıtıyor çekiştirdiğin çocuk yanın

anlamsızlaşan tını
gelgitlerin uzantısında
soğansuyu acımtırak, hoş ama

yorgunluk sıvışmış dar şakağından
kalem tutan el kağıda sarılı
sureti bulanık, ayak kaygan
alevlenir aşk mısralardan
iki mevsim arasından fırlayıp

öbek öbek hasrette kalem ucu
aralarına giren soytarı klavyenin
çekiştirildi tuşları
günahkar ip’e serildi
dertleşildi ağlaşıldı suçlandı

anlamsız ayrılıkların kurşuni yaşlarında
ıslandı fistanı kadının kıvrımında
fitne tohumları ekili camekan oynaşmaları
geridönüşümde harcandı birbir

susamıştı kalem, yokluğunda mürekkebin
satırları gölgeledi divituçları
bakire kelimeler salındı sayfalara
aşkın denklemiyse kıpkırmızı
çözüldü çözülecek gecenin yırtmacında
…
zamanın önüne atılan zar
şeytan taşlama cambazlığında..

Vildan Poyraz Coşkun
12.05.2012

Şiir Vakti Dergisi
Sayı 2- Ekim 2012