Koynuma Değen Güneş

menzilden çıkıldığında
göz çukurlarımız acıyla dolu
buğday taneleriyle döşenen yolda
düz bir çizgi oluyor kılavuzumuz

her koldan toz bulutları üstümüzde
dilimizde çoğalan bilindik bir ezber
hangi iyiliğin eteğine tutunsak
ense kökümüzde haramilerin soluğu
işte o anda çoğalıyor karabasanlar

gösterişin uzuvları koptuğunda
siliyorum bana ağır gelen bütün kayıtları
tek çizgi çekerek hem de
içi geçmiş akşam yaslanıyor bir dağın başına
duvarda asılı, istifini hiç bozmayan yelkovan
tersten okuyacaktı oysa zamanı
zaman zaman

taş üstünde taş bırakılmadı ki ortalıkta
sinir uçları yanmış kör figüranlar
ucu yanmış kadife tüyler asılı kapı kollarında
kapı kolları bu yüzden renk renk
renkli tüylerden olsa gerek

teri soğumuş koynuma değen güneş
ateşin kaç derece
kaç
kaç

Vildan Poyraz Coşkun
20.01.2022