Muamma
Muamma
damla damla taşıyoruz yalnızlığı soğuk suların arzulu kucağına bir mızrak boyu kırıklıkları bile dahası ganimet saydılar dökülen yaşlarımdı eskiten beni çünkü sessizdiler ölüler kadar vazgeçilmiyor ne eliften ne de nefesten ötesi muamma kalbim sus pus yerinde nüksedip yine sevecek yine sevecek ki çekilecek örtüler üzerimden çiy taneleri gibiyim yürek sesimdi kendime çarpan seni, yanılsamalarınla bıraktım soğuk kentin kalabalık kaldırımlarında hali hazırda bekleyen ufaktan ufaktan sözler düşecek gemileri yakmadığım zamana Vildan Poyraz Coşkun 25.12.2020 |
Saygı ve selamlar.