Kış gibiyim

Köküne zor tutunan kocamış bir çınarım
Sonbaharı bitirmiş soğuk bir kış gibiyim
Dünya hırsına kandım işte ona yanarım
Kıyameti koparmış sesli alkış gibiyim

Dünyada şah görünen çok bilekler bükülür
Dostlarımın taşları günden güne dikilir
İhtiyarlayan azam teker teker sökülür
Kumaşı iplik tutmaz teyel dikiş gibiyim

İlkbahar çiçeğini sonbaharda soldurmuş
Dökülen yaprakları sahibine bildirmiş
Nefsine itibarla vakti boşa doldurmuş
Gönülsüz mesaide kalmış ek iş gibiyim

Azrail dolaşırken bize yakın bölgede
Gençlik ateşi söner geziyorken gölgede
Göle aks eden resmim kaybolunca dalgada
Su üstüne çizilmiş silik nakış gibiyim

Sevdiğimin firağı benliğimi sararken
Ayrılığın korkusu yüreğimi yararken
Geçmişteki günleri göz ucunda ararken
Gökyüzünde süzülen kartal bakış gibiyim

Ertuğrul -1