Türlü suretler,türlü meşgâle
Boş bırakmaz hayat seni iş,güç, telâşe
Hepimizin kendince bir duruşu var elbet
Çözmek için sabırla ve de gerekir gayret.

Bazen, çözmek olur çözümsüzlük hadi bakalım
Anlayışlar tek yanlıysa, yürümez yol bir adım
Çok yönlü görebilenler, bilir saadeti her an
Körükörüne bakanlaysa halin pek yaman.

Batar Karadeniz’de gemilerin, düşer kollar
Sanki omuzunda taşırsın dünyayı, bu ne haller
Ne yaşarsın anı,ne kalır hayaller zihinde
Kahroluşun ortasında, savrulurken birer birer.

Durdurmak zordur zamanı, girer ömre izinsiz
Tek pencereden bakanlar, hadsiz hadsiz
Biz ise hayat, olmazdı içinde asla ben
Ne geçer öylesine söz, olunmaz itibar nezakete
Başkasının gözünden de görebilmek esasen
İlâcıydı saygıya,o ki sevgiyi de besleyen.

Doldurmalı gülü,açsın o yürekte
Haklı olmak ne mümkün her seferinde
Bir kez olsun, sen de haklısın diyemeyen his
Oyar mutluluğu,tüketir seni de bir habis.

Geceler verir ahenk, onca karanlığıyla
Yalnızlık ne güzeldir dedirtir, rotan çoraklığa
Batar dikeni eline gülün, kokusu kalır anlamsız
Hayatı sürekli kendine yontanla tüketmek
Ne yaparsan yap,anlamsız,anlamsız.

Başkalarına da saygı değildir keyfiyet
İlla ötekileri de sevmeyeyse yoktur mecburiyet
Karıştırmamalı şu keyfiyet mevzuunu çok önemli
Herkesle anlaşabilmenin elbet var bir zemini.

Yok saymak ötekini katmaz asla kâr
Hakkı savunmak,değildir cüret,bu zulüm
Güzellik denilen husus asıl söze yaraşır
Kişinin söyledikleri değil, tarzları önem taşır.
Ne yapılanın,ne söylenenin yok bir önemi
Söyleyiş ve tavırda, nezakettir gerekli.

Oğuzhan KÜLTE