KAPLICAHala çözemedim bu nasıl andı Gözlerim göklerde asılı kaldı Bakışlarım bir bahar Yollar çamur, olsa da kar Yalnızlıktan yaralanmış kardelen Serçeler aç ve tedirgin Zaman inadına dingin Tanırdım çok uzaktan, sendin gelen Sen uzakta ve yalnızken Durmadan çoğalırdım ben Omuzlarım sığmazdı boşluğa Ayaklarım dağdan dağa Yeni bir çağa açar gibi Gözlerimi açardım sana Ruhun delişmendi Hayalin savruk Bir erkeği dövebileceğini söylemiştin Ben korkmazdım senden Döveceğin erkek değildim ben Yalnız bana olan sevginden korktun Çünkü beni gerçekten seviyordun Ben zil siyah saçlarını sevmiştim Çimen yeşili gözlerine düştüm sonra Ak güvercin gibi yürürken sokaklarda Kumrular gibi seslenirdim duymazdın Severdin de bir türlü anlamazdın Yine bir gün kar düştü dağlarıma Sen uzak iklimlere yol aldın Ben dona kaldım Eksi kırk derecede üşümemişti gözlerim Kaplıca suları gibi buğuluydu Homurtular gelirdi derinimden Gönlüm bir göze gibi Gözlerimde kaynıyordu Sen gittin İçim yanıyordu Hayrettin YAZICI |
herşey gönlünüzce olsun esen kalın