AYNADAKİ HÂLKırıldım bir cam gibi bin yerimden, Yüzümü tanımaz oldu aynalar. Bu yarayı sökemedim derimden, Hüznümü tanımaz oldu aynalar. Örtüler gerildi, kapandı perde. Hani beklediğim o mevsim nerde? Baharın hayale döndüğü yerde, Güzümü tanımaz oldu aynalar. Gamından yandı kuşların bağrı. Düştü gönül hanesine bir ağrı. Yolum çıktıkça saadete doğru, Sızımı tanımaz oldu aynalar. Ne düze vardım, ne de belâm bitti. Heybemde dostlarıma selâm bitti. Lâl kesildi dillerim, kelâm bitti. Sözümü tanımaz oldu aynalar. Sen gideli bahçeler kaldı yetim. Damarım çekildi, soyuldu etim. Akşamın rengine döndü suretim, İzimi tanımaz oldu aynalar. Sadece yangın kaldı senden arda. Açan bir lâleydin yandığım harda. Evvelce söyleşirdik bu diyarda, Bizi mi tanımaz oldu aynalar? |