Dilsizliğin ayyuklarıYaralarım erken sağaldı Böyle bilmezdim oysa Eğilmiş ve bükülmüş bir bedenin Gergefinde zaman işlemek/ Boşta gezen kollarıma bu kaç ilmek Beni ben diye mi sevdin ey hayırsız Yoksa! Yüzü dönük yaralarıma Kaçıncı tuz basışın/ Dilsizdim evet; Senin kibir otuna dönmüş Egolarının dilsizi… Bu açlıkta! Yol bulabilirsen dönersin bana biliyorum Lam elife düşmüş dilimin üstünde Yer bulabilirsin söz katabilirsen İnce eprimiş yüreğimin yağları Dilsizliğimde ayyuk/ Köhne zamanlar; Sanki bir serçe gülüşünde gülüşüm Bir ünlü ayazında ölmelerim Kara kuru soğuk geçişlerim Haykırmak! Sanki bütün kapıları açtı Bütün sevdaları eritti Bakışlarında… Sana dönüş Bil ki ölüş biliyorum Yüzlerce karanfil öper toprağımızı “Sen duaya düşünce gözlerinden Gözlerime…” |