BİR ŞİİR VAKTİ...Her düşün bir yenilgi olduğunu biliyorum Her yenilginin de bir düş olduğunu. Mahmuzlamadığım ne kaldı ki geride? Sevginin tefe konduğu Ölümcül bir ihtirasla bahşedilen umuda Tapınan bir şiirden mi ibaret yoksa Heybetli her methiye. Sona kurulu saat ve saate kurulu düzen… Ne nakşeden ne ötüşen bir sefalet İçindeki matemi sıraya dizen Kurşun ağırlığında bir m/eziyet Elbette iteklendiğim karelerde Bir destur edindiğim şu şiir bile Azığıma eşlik eden sür-git hayallerimde Açan bir çiçekten çok öte. İbaresi yüreğin düş gücünde; Düşe kalka büyümediğim elbette Tanrı’dan bir hediye. Azımsandığım her izlekte Suskunluğun tarifesi heybemdeki seccade: Ne öldüm ne ördüm ne de gömdüm İhanet erbabı her gerçeği mimleyen iblise Çektiğim rest ile arındım biteviye; Az gidip uz gidip dere tepeyi şiir bilip İkramı hüznün solgun bir dizede yeşeren Yüreğin de sarkacında asılı tevazu İllet nefsin ölümünü kutladım bir şiir vakti. Seyrinde un ufak olmuş menkıbesi Ruhun buz tutmuş seferinde günün Seyyah yüreğime mademki kefilim; Saymaya başlayabilirim de sondan geriye: Sarıdan bozma yüzünde sevdalı bir ümmet mademki Sefil karelerin de bozuştuğu gök kubbe Yerden göğe uzanan şunca zarif yetim heceye Basmakalıp bir isim mi takmalı? Devranda yankılanan ruhu da mı azığa almalı? Beylik bir nazire ötelerken mevsimi Su küresinde gönlün yol alan mermi misali… Her yetim mizacın da iz düşümü Kaybolan umudun varsa yoksa bakiyesi Nezdinden gecenin endamlı bir vazgeçiş Yankılanan her dizede baş veren umut bile göreceli Ve şimdi şanlı bir nida ile serilip de zemine Ölebilirim kayrasında hazanın Sevdalandığım nazarında mehtabın Kayan yüreğimle tutunduğumuz şu yıldız Belki de yok eder acılarımı Matemin rüzgârında salınan başakların da atar damarı Geride bıraktığım her dize bil ki; Mimarı hiçliğimin: Bir minnet ehli yürekte bile yer yokken İklimsiz seyrinde matemin Ürperen teninde bilinmezin Şerh düştüm işte ansızın. Sevdalı gezegen olmadığı kadar da üzgün bu gün Yarını dişleyen her şiir nasıl ki mahremi benliğin Bir haleye tutunduğum kadar da gerçeğim Hüzün yüklenmiş öznemle serildiğim En alışılmadık mizacı belki de yenilginin Yazmaya dair de bir yemin Kopan düğme misali içine yerleştiğim iliği sevmelerin. |
Kral olsun, köylü olsun, en mutlu insan, evinde huzur bulabilendir.
................................................................ Goethe.
...........................................Saygı ve selamlar.