üşüyorum sevgili mevsim kış değil;
gökte ağan yıldız, ömrüme değen gül değil; sensiz hayat hiç de yaldızlı değil.ben ne yapayım sensiz geçen günleri? kırpıp kağıttan uçak yapayım salayım kapkaranlık göğüme ya da gemi yapıp atayım gözyaşı denizime.söyle.

üşüyorum sevgili, yokluğunun cehenneminde tir tir titriyorum.
oysa saçıma düşen ak, bahtıma düşen pak değil. kimse kimseye layık değil.sensizlik hak değil.
kimse apak değil, nahak değil.ayrılık duvağı çekilmiş ömrüme boydan boya simsiyah. kimse koltuk değneği değil. kimse benim gibi ağlak değil.

üşüyorum sevgili çekme üzerimden gölgeni dahi! ilk kirpiklerini yumdun. gülüşünü esirgedin sonra. ellerini çekip aldın, sesini kıstın en sonunda. ayakucumdan başladım can vermeye. bir soğukluk geldi kondu canıma, bir hissizlik. sorma! başucuma koymuştum seni kutsal kitap gibi kalben sarılmıştım sana, mecnunca sevmiştim.seni de mutlu sanmıştım. meğer boş bir hülyaymış her şey. nafile bir ibadetmiş.hiç sevmemiş gibi bakmıştın.

üşüyorum sevgili bu reva değil.
kalbe senin dışında hiçbir şey deva değil. akla düşen berhava değil.şimdi ne vakit baksam saate; saat ya tam sendedir ya sana üç beş dakika vardır ya da seni geçiyordur.sensiz geçen bir anım bile yok. her yanımdın.düşünüyorum da senin dışında şu an olduğu gibi hiçbir şey düşünemiyorum. 24 saat düşümdesin.

üşüyorum sevgili, güneş bildiğim güneş değil. insanlar tanıdığım insanlar, çiçekler kokladığım çiçekler değil. bir mevsimine geldim ki alemin yaz değil bahar hiç değil. her yanım karanlığa dönüyor, her yanım yaprak döküyor.tel tel dökülüyorum, sapır sapır, pul pul...nasıl da çokmuşsun bende, nasıl da yokmuşum sende.

üşüyorum sevgili, bu ömür sensiz ömür değil. seni görmeyen göz, göz değil. sesini duymayan kulak, kulak değil. sana dokunmayan el, el değil. adını sayıklamayan dudak, dudak değil.kalp kıblemin minberi, ömrümün dilberi! beni de götür gittiğin yere. sensiz koma bizim ellerde, sensiz ben koma!anla.





- [ ]