BİR TÜRKÜNÜN NAKARATINDA
Bir hazan akşamında adın geçti sokağımdan
Mevsim soğuk yüzler ifadesiz Kaybolmuştu inancım zifirî kuytu köşelerde Ellerimden tuttu sevdan bir türkünün nakaratında Ne yeminler edilmişti sevdaya dair Ne kelimeler düğümlenmişti boğazımda Yalvarmalar yakarmalar Yaradan’ a Ummadığım bir zamanda Ellerimden tuttu sevdan bir türkünün nakaratında Hiçsizliğin bilinmezinde yokluğunun pençesinde Bilmediğim bir diyarın, bilmediğim lehçesinde Yine adın geçti sokağımdan sevdan fısıldar gibi Ellerimden tuttu sevdan bir türkünün nakaratında Mevsimi yoktu yalnızlığın, acının, kimsesizliğin Mimarı vardı yalnızlığımın, acılarımın Boşa akıttığım gözyaşlarım sonrası Başladı sevdanın poyrazları Ellerimden tuttu bir türkünün nakaratında. ***Müzeyyen Sabah*** |