YÜZ(SÜZ)ÜM‘’Yüzüm yok’’ dedi kadın… ‘’Arıyorum aynaların sırrı dökük sırlarında. Anla beni, Dokundukça ellerimin altından kayan dünya! Bütün kemirgenlerini dağıt!.. Kapaklansın ruhum toprağına Ve yok olsun gelmişim, geçmişim! Karışıp gitsin varlığına!... Anla beni!.. Ben, kahrolası bir düşün, Kabusu muhtemel aşk mağlubuyum Ve yeknesak kurulan cümlelerin, Vurgusundan sonra muteber yorgunuyum. Anla beni ne olur !.. Hiç olmadığımı farzet ! Ha bir eksik, ha bir fazla… Ya da ne bileyim, ne bileyim dünya, Dön yüzünü… Yüzümü ver bana!...’’ Özlem Pala |