Yağmur Yüreklim
Günbatımına karşı
çayımı yudumlarken, Yere değen yağmur damlacıklarıyla ıslandı ruhum, Huzur, gitgide işlenirken yüreğime, Rüzgar, içte biriken nefreti esip savuruyordu uçsuz bucaksız kuytulara.. Ve Şairin şiirine konu olmuşken gözlerin kırık kalemime, Dallarım çaresizce bırakıyordu umutlarını sonbahara sevinircesine, Solarken güllerim aşk bahçesinde, Yalnızlık, sırdaşım oluyordu gözyaşının dinmediği o efkar dolu gecelerimde.. Ey hüznün asilliğine sadık kalan Yağmur yüreklim! Yaralar kanatmasın bendeki seni, Elbet güneş saçacaktır ışığını harap gönüllerimize... |