ŞİRAZE.....102
(ANKARA AKŞAMINDA)
Ne senden geçerim ben, nede seni sevmekten Yüreğimde yangın var, Ankara akşamında Yorulmadım Şiraze, bil ki seni övmekten Yine nüksetti bu har, Ankara akşamında Geçmişten çıkıp gelen, sevda yeli eserken Cevap vermeyen yıllar, duvar olup susarken Bitmeyen şu özlemin, kalpte ayaz keserken Gönle nasıl yağar kar, Ankara akşamında Sevgi denen duygudur, kalplere giden her yol Nasıl mutludur bilsen, sevdiğini saran kol Kuru dala dolanan, vafalı sarmaşık ol Bir kere de olsa sar, Ankara akşamında Mahrumum biliyorsun, mutluluktan, neşeden Teselli umar oldum, meyhaneden, şişeden Hani diyorum şöyle, çıkıversen köşeden Sen olasın bana yâr, Ankara akşamında Sevdim diyen kişi, aşkına nasıl kıyar Hasret denen duguyu, seven yürekte duyar Yokluğun yetti bana, gezdirme diyar diyar Gel ettirme ah-ı zâr, Ankara akşamında Senle yaşadıklarım, silinmiyor, anı’mdan Seni inan çok sevdim, ömür boyu, canımdan İnsan seli aksa da, hani dört bir yanımdan Bu sokaklar bana dar, Ankara akşamında Lüzumsuz’um başkentte, huzurla dolmalıydık Ey Şiraze seninle, biz mutlu olmalıydık Senin ile birlikte, coşkuyla çalmalıdık Ben bir kopuz, sen de tar, Ankara akşamında Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
kadar dert ve sorunları nasıl taşıyor.Bu şiiri hissedip yazan yüreğinize ve ellerinize sağlık.Selamlar.