Travma
Gururuna yenik düşenlerin
adıydın sen Dilba Hanım! Kalbim beynime hükmederken, Ve ruhumu esir almışken bedenin, Bakışların bir hançer gibi saplanıyordu içime, Tıpkı ani bir travma sonucu heba edilen ömür misali... Mutluluktan kaçıp, yalnızlığa sığınanların adıydın sen Dilba Hanım! Ardından umutlarını bırakıp, kapılarını yaralarını taze tutan hüzne açarken, Tozlanmış raflarda mısralara dökülen yaşlarını buldun, Oysa sol yanında hep bir eksiklik vardı, Ve hiçbir şiir dolduramıyordu yüreğindeki boşluğu, Çünkü gitgide tüketiyordun gözlerine harcanan o eşsiz sözcükleri... |