İnan,
ben çok-can-yakacak bir felaketten
söz ederken,
sen Aslan(*)
ormanın dibinde kırıldı-kırılacak olan Fay’a;
"Allahın sizlere bir cezasıdır bu!"
diyorsun,
korkunç sonucu küçümsüyorsun,
sorumluluğu yüklüyorsun ormana,
suçu hayvanlara!

20 yıldır sen Devekuşu gibi;
Başını gömmeseydin eğer kuma,
görseydin geleceği,
-kulaklarını tıkamasaydın yada-
bağlasaydın sağlam kazığa ormanı,
-yani ağaçları, yolları-
kıymasaydın onlara çıkar-rant-kazanç uğruna,
almasaydın deprem vergilerinden "Aslan Payı",
inansaydın bu kırıldı-kırılacak Fay’a,
az olurdu zararı!

Sonunu önceden görsen bile,
yinede olur-olacak-olacaktı bu zelzele.
Ama suçu, suçluyu
ne ormanda nede Yaratan’da arama
Aslan’ım Devekuşu!
Bilimin dediğini dinleseydin sen hele,
birgün mutlaka geleceğini bile-bile,
20 yıldır "Mezbaha Edebiyatı" ile,
koyun gibi bizi
sürmezdin kesimhaneye!

(*) İSTANBUL PEMBE şiirleri yalnızca hayvanlar için yazılmıştır. İnsanların asla-mı-asla alınmaya hakları yoktur.