SAKALLARIMA KARLAR DÜŞÜNCE
bilmem ki nasıl anlatsam
yüzer misin denizimde şu soğuk solgun gecelerde? dahası yoktur belki kalıplaşmış varlığımızın.. içerimde sallanan kaygılar sakallarıma karlar düşünce.. uçuyor nihayetsiz boşluğa avuçlarımın sıcağından her geriye bıraktıklarım.. sızarak bir bankta hissizleşir ayazlara donuk parmaklarım kin tutar yepyeni ölümlere.. kurumuş yaprakların düşer asırlık ağaçlarımın dallarından hatırlatır dumanımda gözlerini.. eklemlerini oynatarak tiyatromda buz gibi çeşmelerimden akan dilinde kaynayan alevleri.. bakacak bir kusurun da yok artık mahallem metruk, şehrim başıboş velhasıl gelsen de gelmesen de hoş.. kırıntıları topla sevda çiçeği anımsarken bacası tüten evimde bir somun ekmek kokusu kavgalarımda.. |
Kutlarım..
Şiirin sesi hiç susmasın...
Şiir yaşamın ta kendisidir…
............................................. Saygı ve selamlar..