REVNAKDÂR
kendinden alarak ilhamını
benliğini verenden yan yana heceler kelimeler katarak.. ivana’nın bembeyaz kolları yemyeşil gözlerinden tutar kaldırır göğe doğru hiçliğinden çalarak.. kırmızıları gecenin usulca sokularak elinde oldukça keskin yâre kör bir bıçak.. kuşağını çıkarıp libasından Cennet’inden sıyırarak bacaklarının sıcağından bedenime karıştırarak.. dudakların kor bir alev vahalarından ayırarak eklemek yeni renklerle doyumsuz salınan salıncak.. kaçma gel köşe bucak göster heybendekini titrer soluğunda revnakdâr her şeyi geride bırakarak... |