En Nihayet Bir Sonu Olmalı Sonsuz Evrenin
biraz daha yürürsek düşeceğiz
dibe vurana kadar mı ölmek yoksa havada kuşların dans ettiği beyaz boşluklar unutturup acısını mı azaltıyor kaybolmanın bilmem daha az sancılı bir şey söylemeli hep böyle tekrar ettikçe hafifliği yoruluyor mavi göğün sevmek istedikçe uzatıyor ölümü kalbimde tutuşan senaryolar biriktirdiklerimi sayıyor gönlümün hovardası bu da bitti bu da geçecek varlığımızın mutlu olması mümkün değil böyle içimin boşluğu ile yarışırken söz yetiştirmek mümkün değil gel yeniden başlayalım desem devam ediyor zamanın korkusu en nihayet bir sonu olmalı sonsuz evrenin gülüşüp sevinsek mi susup yerinsek mi yarınlarımız için. |
Çok güzel ve derinliği olan bir şiir. Kutlarım.
Selam ve saygılarımla...