Kabuk
Yılların verdiği
yorgunlukla ayakta durmuşken yüreğim, Hayat,en zayıf noktam olan gururumdan vurdu darbeni, Yerle bir ettiğin kırdıklarımı toplarken ben, Ömrümden ömür geçiyordu, Dönüp kimse tutamazken elimden... Oysa yaralarıma kabuk bağladım yüreğim acılarınla cebelleşirken, Gözlerin bir düşman gibi asıyorken umutlarını uçurumuna, Dudaklarından çıkan her cümle yalnızlığıma intihar süsü veriyordu , Boğazıma düğümlenen bir kördüğüm gibi aşkı esir almışken gururun, Sana çıkan her yol yüzüme kapanıyordu, Ve çaresizliğimle öylece ortada kalmışken , Yutkundun, ve sevdan üzerime enkazlarını yıkıyordu ... |