1969 yılında Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde okurken bir "SAHNE" Tiyatro topluluğu ve birde bizim "ARI"(=Hem çalışkan hemde saf-özgü-kendine özel anlamına gelen) Tiyatro Topluluğu’muz vardı üniversite içinde. SAHNE oyuncuları; Halil İbrahim Ergün’ün baş rolü oynadığı "SANTRAFOR NİÇİN ASILDI?" sosyalist eserini oynarken, bizde Satre’nin "ÇARK" adlı varoluşçu eserini sahneye koymuştuk. O yıl ise Ankara Ortadoğu Teknik Üniversitesi öğrencilerinin sahneye koyduğu "YİNE Mİ TRUVA?" adlı(=bu ismi iyice hatırlamıyorum. Yanılmış olabilirim.) nefis bir tiyatro oyununu üniversitenin tiyatro salonunda seyretmiştim. Sayın Süleyman Demirel’in Kral Agamemnon olarak; Nasıl Türkiye’yi "Tahta At Hilesi" ile (=Ki partisnin amblemi Kır At idi) yabancılara açtığını, Homer’in İlyada Destanı’ndan esinlenerek yapılmış bir hiciv-sahnelenmesiydi bu muhteşem oyun. Bende böylece; Bu esinlenmeden esinlenerek 3 bölümlük bir "Benzeti Şiiri" ile o unutulmaz günlere köprü kurmaya çalıştım.

-BİRİNCİ PERDE-

Zaman, 1960 yılları ve sonrası,
yer ise İstanbul Beyazıt Meydanı’nın ortası;

"Yürümekle yollar,
karşı çıkmakla olaylar
bitmez!" derdi politikacılar.
Gösteri ve fikir özgürlüğü
için yinede abilerimiz yürüdü.
İstanbul’da 27 Mayıs’ta.
Beyazıt Meydanı’nda
ilk Demokrasi Şehidi verildi;
Turhan Emeksiz öldü
ve sonra
sorunlar dahada büyüdü,
büyüdükçe de yüründü.

Yıllar-yılı yılınmadı,
eller böğürde kalmadı,
haksızlığı görünce
düşünüldü önce,
sonra yollara düşüldü;
Yüründü, yüründü, yüründü.

Yıllar geçti
ne yollar bitti,
nede azaldı sorunlar.
Ta ki
Çanakkale Kirazlı Ormanları’na gelene kadar!

KORO;
"Tarih düşünen İnsana ve görene,
yeni bir yineleme ise,
yani olayların tekrarı;
"Olamadı,
olamaz ve olmayacak." deme!
Dene
ve olmadan-olacağı önle,
sen
"Davul-Zurna-Az",
sen
"Sivrisinek-Saz"
istersen
kıpırda biraz!"

Koro 3 sesli ve
kanon halinde,
birbirine girmiş bir şekilde olur,
birinci perdenin sonunda
sorun böylece,
çalışkan karıncalara
vurdum-duymaz cır-cır böceklerine
duyurulur,
vede sizlerinde dikkatine sunulur.

-Birinci perdenin sonu-