Öfkem yenik düştü ellerine
Affet sevgili
Yanında olacaktım söz vermiştim
Keşke
Keşke...

Kırgın kalpler geceye ulaşınca
Sırtlarımız birbirine bakar belki
Ağlarım evet sevgilim
Yürek çocuklaşır
Dil sustukça susar
Ellerim yastığın altında ıslandıkça
Yüzük parmağımı sıkar
Dayan der kısaca
Çenemin titreyişi geçen yıl olmasada
Yarın olmayacağı anlamına gelmezmiş sevgili
Her söz ölümü unuturmuş
Her adım gelmezmiş mesela
Bazen giden adımlarda olurmuş geriye
Hiç başlamamış olmak için dahada geriye...

Kimler tanıyor beni burada
Bilen bilir
Hak ettin dediklerim
Şimdi nerdeler?
Gitmedilermi o mutluluk şehrine

Bir sana anlatamadım sevgili
Bir senin avuçlarındaki çizgilere emek yakıştıramadım
İnanmadım
Gelecekten çok korktum sevgili

Neyi varsa şu oldum olası kıskandığım büyümenin
Neyi var adı büyük olan her şeyin?
Böyle bıktırdıktan sonra
Hevesmi bıraktılar sanki yarına
Gece olmuş gündüze kısır
Hiç doğmuyor yüzüne aşkımın
Gençliğimiz gidiyor Allah’ım!

Bakışı beş lirası olmayan çocuk misali
Bir adım bekler; bir uzun boylu bakışı
Bir umut parmaklarına mesela
Kalbine bir çizgilik huzur ritmi
Olmadı veremedim sevgili
Öfkem yenik düştü ellerine
Affet sevgili...