Sessiz Alfabe...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Sen benim yıllardır sevdaya verdiğim emeğin özüsün...
Kalabalıktı yokluğun hep Ve uzuncaydı yollar Varmak İçin sana Tüneller kazıdım tırnaklarımla Etimi acıtan Ruhumu kanatan Bir düş ağrısıydın çok defa Anlattığın masalların Mutlu bitmiyordu sonları Ya ölüyordu baş kahraman Ya da değneği kırılıyordu Bana benzettiğin perinin Sana varmak İçin Kendimden çıktığım yol Uzadıkça uzuyordu... Labirentler çiziyordun Beynimin kıvrımlarına ve Adressiz mektuplar bırakıyordun Kalp odacıklarıma... Kimdin sen? Neydim ben? Cevapsız sorulardan Mülakata alınmış bir talebe masumluğundaydı saflığım... Ah be gözüm Ah be ritim bozukluğum Ah be paniksiz atağım Ah be ah işte!... Geç kaldın diyorum sana ermişliğime Sona erdiğimde ise hiç gelme! Hem üzülmek ne ki? Kahır mektupları d’okuyorken her gece Çarşafıma ve yastığıma... Kalabalıktı yokluğun hep Ve uzuncaydı yollar Olmak için sende Çiy tanelerine şiirler okudum Her şafak içim ürpererek, üşüyerek Buharlaşıp sana ulaşsınlar diye... Mavi bir mendile işlediğim adını Göğsümde taşırım halâ Alfabesi sükut olmayanlar Okuyamazlar korkma! Bir ben bilirim muradımı Bir de sessizlik... Sensizliği ise hiç sorma! Ezberimde... Yazmayacağım... 23:57/ 3 Eylül Sevtap Kaya Nurgönül |
Noah tarafından 11/11/2019 11:21:18 AM zamanında düzenlenmiştir.