KERAMET
Eylülüm ağustosumla karışır
Yeni evhamlar benliğimle tanışır Utanmasam otururum akşamlara kadar Düşünürüm dertlerimi birer birer Yine de varamam hiçbir yere Kapatır atarım bir kenara bu defteri de Keramet Allah’tadır diyerek Bulmaya çalışırım içimde bir yerlerde saklı çocuğu Koşturmaktan göremem senin gül yüzünü O zaman sakın kızma bana olur mu? Ben kendimi ararken seni unutuveriyorum Sonra aradığım benin sen olduğunu anlıyorum Bir vakit hayallerini kurduğum gerçeğimmiş meğer Gerçekmiş, geçmiş gitmiş, geç kalmışım, geçmiş olsun |