Hüznün Rengi
Gülüm mevsimsiz soldu
Dalında, unutuldu İçimde özlem kaldı Hüznün rengi yeşildi Kopup düşen yapraklar Başka bahara kadar Tutunacak dal arar Hüznün rengi sarıydı Güneş yüzünü astı Göğü karanlık bastı Deniz karaya küstü Hüznün rengi maviydi O’nun pek çok rengi var Her mevsim ayrı açar Ne yaz bilir ne bahar Hüznün rengi griydi Hiç bakmadan yaşıma Her dem çıktı karşıma Bela oldu başıma Son rengi külrengiydi Bir garip münzeviydi İbrahim Taşdemir |
Her şeyin güzelliği şiirle ölçülür…
Şiir yaz, şairi sev…
.................................................... Saygı ve selamlar..