Öfke
İçim başka bir şehre göçtü sanki,
uzaklara daldı gözüm, uçup gitti yükseltilere ruhum. Duydum acının şiddetini. Öfkemi attım içimden. Yenildim kendime. Yenildim hayatın kendine. Hayata boyun eğdim. Yılmadım belki de. Bunca anlamsızlığın içinde yaşıyor oluşum. İnsanların telaşla koşturmacaları, Zamana karşı yarışıyorlar birer birer. Kovalıyor sanki bir şey onları. Anladım bu ben değilim. Anladım ben bu çağdan değilim. Yoluma gitmeliyim. Gitmeliyim yalnız bir şehre. Bedenim yorgun. Anladım şimdi elbette. Kalbim yorgun. Anladım acımasızlığını hayatın. Hayatın tarifsiz bir acı olduğunu anladım. Ne gariptir şu cihanda, hiçbir şeye engel olamayışım.. |