Maviliğin girdabında boğulur yeşil
Kırılmış gülüşler oturmakta banklarda
Süpürür tuhaf bir buruk rüzgar
Kırıklardan süzülür ezilmişliğin gözyaşı
Bakışları donuk sızıp kalmış bir adam
Gönül meskeninden kovulmuş benliği
Gözleri perdeli güneşi sızmaz
Yüzlerce çene açılmış dişler beynini
Mazereti silahı düşmüş sarhoş sürüsü
Dolanır kelimeler diline
Alaycı bakışlar dönme dolap
Yıkılır bir kez daha tekme yer yaşamdan
Dertleri küpür takılı kirpiklerinde
Susuzluğa uzatılan bir bardak belki de bakışı
Ağlar kar ayağı takılı gönlüne
Ağlar sessizce
Gönül aynamla yüzleşir benliğim
Beyaz dağların ardında yıkılır köprülerim
Dedim ki kendi kendime
Ademoğlu yaradılışı toprak duygular maya
Kırılır gönlümün aynası düşer bir damla gözyaşı
Her gözden akan damlaların rengi aynı .!

NURTEN TARIM