Saatlerin sensizliğe aktığı, takvim yapraklarının sensizliğe döküldüğü bir günün akşamından sesleniyorum sana.
Şiirler okuduğumuz, yıldızları saydığımız, şarkılar söyleyip dans ettiğimiz gecelerin özleminden sesleniyorum sana.

Öyle doluyum ki, görsen hem sever hem korkarsın, bir yanım sensizlikle savaşırken, bir yanım hayalinle avutuyor kendini.
Hala gecemi süslüyor bakışların, hala kalbimi okşuyor sözlerin, öyle özledim ki, görsen hem ağlar, hem dindirirdin özlemini.

Öyle yanıyor ki yüreğim, sensizliğe damlayan gözyaşlarım söndürmüyor yüreğimi.
Bu kaçıncı sensiz gece, bu kaçıncı sensiz bahar bilmiyorum, bildiğim sensiz kendimi kaybettiğim, sensiz gözyaşlarımın dinmediği, bildiğim özlediğim sadece sevdiğim.

Yokluğunun ağır bedelini ödüyor şimdi yüreğim, paramparça, yıkık dökük gönül evim, öyle kanıyorum ki, hiç bir merhem kapatmıyor yokluğunun yaralarını.

Sigaramın dumanında arıyorum seni, kahve tadında gözlerin geliyor aklıma, öyle doluyor ki gözlerim, sensizliğe mi, mutluluğa mı, bilmiyorum gözyaşlarım.

Az sonra merhaba diyecek sensizliğe bir gün, uçup gidecek avuçlarımın içinden umutlarım, kayıp gidecek yıldızlar gibi hayallerim, sana değil sitemim, sana değil öfkem, sensizliğe akan her dakikaya, sensizliğe dökülen takvim yapraklarına.

Güneş doğdu, bu gecede gelmedin sevdiğim, bu gecede dindirmedin özlemini, bu gecede sarmadın yokluğunun yaralarını, bıraksam şimdi kendimi sensizliğin uçsuz bucaksız derinliğine, boğulur muyum bilmiyorum sevdiğim.
Unutmaya çalıştıkça daha çok özlüyorum seni, görsen nasıl özlendiğini, utanırdın sevdiğim.
Özledim seni sevdiğim, omzuma başını koyup şiirler okumayı, şarkılar söyleyip dans etmeyi, yıldızları saymayı, seninle olan her anı özledim sevdiğim, ben seni çok özledim sevdiğim.