Omzumda ki Dünya
Eğilmiş başım
Gözlerim kaldırım taşlarını sayar Etrafımda ki insanların cesaret dolu yürüyüşleri Benimse bir o kadar mahçup titrek adımlarım Omuzlarımda asılı dünyalar var Ağırlıkları beni zamanla kambur eden Ayaklarıma bağlı prangalar var Düştüğümde kalkmamı engelleyen Halim, hatır sorulmayacak kadar arsız iyiliğe Usta bir doktorun ellerinde dikilmiş dudaklarım Asit yağmurları yağar gökyüzünden Saçlarım ıslanır, dökülür yüzümün çizgilerine Yürürüm , yürürüm amansızca Yol biter, yol biter ama çıkmaz sokaklara geçit açar nasırlı tırnaklarım Devam eder diken batmış ayaklarım Kanar, kanar da izlerimi bırakır her adım da Ki gün gelir ya tutar biri kaldırır başımı Yada dinlenir vücudum sonsuza dek toprağın azizliğinde. |
Aslında her şiirin genetiği farklı,
Tebrikler.