ALIŞAMADIM SENSİZLİĞE
Sana yazıyorum yine uzaklardan bu yazıtı,
Kulaklarımda çınlıyor yine en hüzünlü şarkılar. İçimde yalnızlıklarım bir de anılarım var, Ama yokluğun yine bu akşam en beteri ! Sanki şu yağmurlarla pencereme vuran sensin ! Kitaplarım ellerimden düşüyor,sanki uyuyorum... Biri süzülüyor yanıma örtüyor üzerimi. Dalıyorum mutlu bir uykuya, belki rüyalara. Bazen de uyanıyorum,korkunç bir kabusla... Ve, korkular sarıyor tüm yalnızlığımı İşte o zaman ellerine uzanıyorum umutla, Çıkar beni korkularımdan ve yalnızlığımdan... Ben ,alışamadım sensizliğe...acılara... Ben, yaşayamıyorum böyle... Yakasım geliyor anıları bir bir toplayıp ! Bir kül yığını anılarla ben Onlarla kendimi de, Savurasım geliyor,deli bir rüzgarın önüne ! Böylece sanıyorum bitip gider acılar ! Acaba ?.. |