Sen Hiç Büyümez misin Çocukyaşadıklarının içinde kendi parmak uçlarımı aradım bir kelime katabilmiş olmanın umuduyla taradım geçmişinin saçlarını şair olup şiirler yazarken içimdeki çocuk saklambaçta unuttuğun sobelenmemiş yalnızlığını seyrettim ürpertiler bıraktı hayat, zamanın ruhuna hep çocuk kaldın sen, hiç büyümedin saklandığın yerde ben buldum seni yalnızlığını sobeledim, kalabalıklaştırdım içini ’nereden buldu yolun yolumu, sokağın sokağımı nasıl sevdi ne zaman aynı yola aynı adımı attı ayaklarımız nasıl düştü gözlerin gözlerime’ diye düşündükçe kadere anımsattım adını, kader bana adını anımsattı yüreğinin içinden içime katılanlara baktıkça bir fotoğraf karesi gibi büyüdü mutlu masallarım ama seninle hiç büyümedim ben hep çocuk kaldım anlattıklarında kendi başrollüğümü sevdim inandım sesinin gerçekliğine kelimelerine parmak uçlarımı katmıştın içinde hiç bitmeyen heyecanın saklandığı yerde bulunmaktan korkan çocukluğuna bana sarılmayı öğretmiştin öyle çok sevdin öyle çok sevdim enkazlarından kurtulmuş bir evin içindekilerdi ellerin ve ellerini hiçbir zaman bırakmak istemedi avuç içlerim gözlerindi hep zamandan an koparıp çocukluğumu sevindiren ve zamansızdı artık tüm sobelenmelerin yakalanmaktan korkmadıkça bana koşacaktı adımların bir çocuktun sen, hep öyle kalacaktın anlattıklarına aşık bir çocuk olup ben ömrünün masalına saklanacaktım |
Duygu yüklü şiirleri sunan yüreginizi taktirlerimle beğendim ve Tebrik ederim...
........................................................................ Saygı ve selamlar..