büyüdükçe değişiyor damak zevkimiz
çikolatanın yerini dudaklar
oyuncağın yerini kalpler alıyor


ne öğrenmenin yaşı var
ne de öğretmenin o bitimsiz hevesi

fakat dön üşüyor’ bazı şeyler,

artık bisiklet yerine salonda çevriliyor pedallar
ama sele üstü kadar estetik değil bence
yani simetrik durmuyor
o iki yarım küre


dünyayı kurtarmak için soyunanları gördüm
kimse ayıp örtmediği gibi
o ayıbın altında kalıp
gaibe gömüldüler


elmayı soymak daha kolay
dünya tek
elma bol pekala


yeter ki yar çekimine kalbini aç
o bi şeklide düşer nasılsa


bazen sözün sonuna geliyoruz
yüklemini bırakan özneye dönüyor cümleler
bir parantezin içinde sığınıp
im la’ya yatıyoruz


aslında sönen her mumdan is bulaşıyor ruha
ve kalbimizden tahliye ettiğimiz aşkın
göz yasını tutarken bir yandan
yeniden diriliş için mum’ yalanıyoruz


yaşadıkça değişiyor ölüm zevkimiz
gölgemi gömmüyorum artık tabulara
ya da kimsenin dileğini yıldıza asıp
kaydırmıyorum sabahlara


artık parantez içinde dağıtıyorum harfleri
dışımda bir sayı
tutuyor kendini


sıfıra kadar yolu var
çarpsın diye beni


ha bir de can eriği
öyle ki
ekşi ekşi..