Şiddetli fırtınalardan kalma yalnızlığım
Kımıldamıyor içimi saran çığlıklarım
Satılık gecelerle delinmiş uykularım
Hasretin körlüğünü yürek dilim yaşıyor...

Kanıma karışan hücrelerim depreşiyor
Yollar pas tutan mesafelerimi sayıyor
Asil ruhlar cennet kapılarını görmüyor
Halimize şükürlü duâlar edilmiyor...

Vampirleşen kirlenen pis duygular insafsız
Hüzün sancıları salan insanlar vefasız
Kirli çarşaflar seren yaratıklar hep kansız
Kelimeler bile utanarak sırlanıyor...

Gündüzüme karışan geceler ağlamışken
Eriyen umutların dalları kırılmışken
Zalim dünyanın yaşam döngüsü şaşırmışken
Kör düğümler gizemli nefesleri kaplıyor...

Elimde asa, parmaklarımda yanıklar var
Dili yırtık seslerden tüm insanlar tarumar
Acılı zaman, haksızca yeri göğü yırtar
Artık sevginin ifası kalbi yapılmıyor...

Mehmet Öksüz