BOZKIR BEZEĞİBozkırda boy veren ulu ağaçdık Gözümüzde gökler saldık dal-budak Nerde boşluk bulsak o yana taştık Bütün gönüllere olup dil-dudak Toprak efsunladı, su azizledi Kıt’a kundakladı, deniz bezledi Yerle gök bir olup bizi sözledi Kaç koç kurban oldu dilenip adak Bir hükmü olmazdı, ovanın, dağın Adresi olurken her altın çağın Narası kesildik her kopan çığın Kendi dalımızdan doldurup sadak Mevsim tanımazdık her dem bahardı Nerde kışlak kursak bir ümit vardı Bu umut dediğin bildiğin kârdı Yol aldıkça kara kesilirdi ak Her dalımız bir destana düş oldu Kimi hürmüz oldu, kimi kuş oldu Nerde bey var ise orda baş oldu Yahut yelelere ibrişim tarak Hasılı bitmedi kopuzda gayda Diz vurduk zeybeğe, hey olduk toyda Bir daha dağıldık bilmem kaç boyda Bulanıkdık durulmuştuk akarak Neyleyim vermedi zaman elini Çok geç anlamıştık sivri dilini Bizden kıskanırken acı balını Yedik amma şöyle geçti yakarak Zaman bırakmadı mevsimler yaza Ansızın dönerken baharlar güze Kurudu dallarım kesildi göze Her yaprağım şimdi düşen bir bayrak Bir tek sen değilsin talihe küsen Kasırgadır böyle zamanda esen Yolda isen çok bulunur yol kesen Sakın durma her şey geçer yıkarak Dar zamana diz vurarak birlikte Akalım dört yana eski gürlükte Yine yarışalım onur, erlikte Kimse şad olmadı böyle bakarak Hayrettin YAZICI |
Yüreğine emeğine sağlık
_______________________________Selamlar