vakit ikindi derken
akşama hazırlanır birden gökyüzü kuşlar ağaçlar
uzaklardan sesler ,görüntüler taşınır dünyamıza
kimileri bu kargaşanın boğucu çığlığına katılarak
oturduğu pencere kenarından
ufka doğru serer bir kilim gibi hatıralarını


ruhumuz en sıcak, en korunaklı mekan olur
huzura erer duygularımız


*


her toprağa uğramaz bütün mevsimler
baharda dalından kopar nice taze yapraklar
toprağa düştüğünün şahidiyiz çoğumuz
meyveye duracağı zamanda onca çiçeğin
bir rüzgarla savrulduğunu
seyretmişiz hüzün içinde

zamanın derinliklerinde
bir fırtınayla kaybolup gittiğini


*

günün coşkusu dağılır yavaştan
ansızın bir rüzgar çıkar
sızısı olur dalın yaprağın
eğer büker incitir kırar

bir esenlik ince bir arınmışlık hissi
çöker yüreklerimizin üstüne


*

yaşanılanların en yalın tarafı
gün sonunda saklı
ne kadar uzun olsa da insan ömrü
iki kelimeye sığar aslında
bahar ve kıştan ibaret
iki kelime
gece ve gündüz
iniş ve çıkış gibi

ait olmadığımız bir diyardaymışız gibi
garipliğimiz tükenmek bilmez


*


her nereye gitsek
içimizdeki özlem duygusu
hep bizimle birlikte
ne bir yerde rahat edebiliyor
ne de olanlarla yetinebiliyoruz
hiçbir vakit
gönlümüzdeki sonsuzluk isteğinin sesini susturmaya yetmiyor

meydana gelen hiçbir şey zamansız değil
her şeye rağmen vakitsiz değil


*


hayat dediğimiz nedir ki
birkaç saniyeye sığan görüntülerden ibaret
rüzgarların önüne katılmış
gökyüzünde bir an çığlık çığlığa görünen
sonra da ufuklar arkasında kaybolup giden kuş sürüsü gibi



redfer