Kanıyorum
Yaramaz bir çocuktum
Gözlerine takılıp,kalbine düşmeden önce, Kimsesizim, Boğazıma düğümlenen kelimeler gibi, Sende unuttum benliğimi. Kanadıkça şımarık yalpa vuran hislerim, Ilık ılık damlardın yüreğime, Zehir tadı verse de sevdan, Isırıyordum şafağı göğsünden. Lahit sessizliğindeyim gecenin şimdi, Tut ki! Gün batımında kayboldu hayallerim, Ellerini benden çektiğinde, Payı yok apansız inen akşamların. Sus,kirpiklerimden kanayan yaralar, Damla damla d/üşüyor. K/anıyorum gözlerimden, Ama olsun, Tuz basarım acılarımın kanayan yerinden. Alaca karanlık bir gecenin sabahında, Lacivert bulutlu yıldızları,sökerken gökyüzünden, Tufanlar kopuyordu, bir biri ardına, Aklıma takıldıkça kara gözlerin, Şakağıma sıkılıyor sevda kurşunları. Hükümsüz artık! İri iri düşerken gözlerimden yaşlar, Labirentli yollardan geçiyorken ben, Ah! Senin yüzünden, Lüzumsuz nakaratları sayıyorum hala. Nisyan fırtınaları kopuyor içimde, Al bendeki seni, Zamana takılan tüm düşlerimi de, Lirik bir hüzün damlarken yüreğime, Islandı ismin dudaklarımda. Lüzumsuzum! Ayrılık vakitsiz çaldı kapımı, Çoğaldıkça gözbebeklerime özlemin, D/üşüyorum damla damla. Lahit sessizliğindeyim gecenin Şimdi hangi sokak kapısında, Dileneyim sevgiyi Söyle. Kırdığın kalbin kefaretini,nasıl ödeyeceksin! Topla pılını pırtını, defol yüreğimden Ben seni sensizde severim. |