Acı...
Dolanırken yeryüzünde
Güçsüz
Nefessiz
Yanlız kaldığımda
Acı nöbetleri tutar beni
Gece düşlerle
Aynı şehirde
Uyanıyorum sensizliğe
Zamansızlığın bir bölümünde

Hayatım hiç
Yol verdim gidişine
Gitmeliyim
O ay ışığında
İçimi titreten yokluğun
Çok sonra başlar
Denizler içinde boğulurcasına
Çok sonra...

Susuyorum
Algım yetersiz
Parmak uçlarım buz gibi
Karşımda duruyor öyle
Cansız bedenim
Acayip bir hissizlik
Tepkisizim
Zamansız bir evrende

İçime gizlediğim
Sesli harfleri
Telafüz edemiyorum
Yaz dedi kalem
Gönlünün gizli öğretisini
Kendine olan özlemini
Acı nöbetlerini
Bırak bir yanı
Eksik kalsın
Bir yanı sensiz

Ben bile bile
Seve seve seçtim
Yanmayı,üşümeyi
Zaman zaman
Onun yanlızlığıyla ağlamayı
Hatırla...
Ayrılık vakti geldi demeyi
İnlete inlete
Gecenin en usulsüz saatinde

sevay