ANLAYAMADINUmutsuzluğun pençesinde Yırtılırcasına hançerem Anlatabilmek için kendimi Haykırdım avaz avaz Hüznümün şiddetinden güneş soldu Gün karardı aniden Yer, gök merakla nazar ederken halime Börtü böcek koşuştu Endişe ile yuvalarından dışarı Çiçekler boynu bükük Kelebekler titrek Kuşlar başkaca diyarlara Uçup gittiler telaşla Bulutlar sel olup dökülürken Ruhumun yamaçlarından aşağı Dağı taşı inletti de sesim Bir tek sen duyamadın… Sustum sonra... Sustum ölüm sessizliğinde Ben, yoksunluğun dehlizlerinde Yitip giderken biteviye Sen, şişkin egonun kollarında Kendine has doğruların peşinde Burnunun ucundan hayata bakmaya Hiç doyamadın… Israrla, inatla maddeye tahvil ederek Mana fukarasına dönüştürdüğün bu hale Bir son vermek isteğini yarattın en sonunda Kırıp dökerek yüreğimi Çekip aldım sendeki beni Yetmedi... Vazgeçtim bendeki senden Canhıraş anlattım da Anlatamadım derdimi sana Duydun da belki sesimi Lakin.. Özlemlerimi... Hasletlerimi... Asla anlayamadın… 17.04.2019 [ |
Haz alarak okuduğum şiirde muhteşem bir kurgu mevcut...
......................................... Saygı ve selamlar..