ÖLÜ ŞAİRİN GÜNCESİ...Zaman, meftun bir düş’ün perde arkası: Yakamozun da parıltısı g/öğün tetiklenen hüznü Zaman boykot ederken ilahını sevdanın İnsanlar yükümlü ve yüklü zambak misali. Teftişe çıkan ömrün hulasa darbesi Aşkın izafi ekseni Bir dipçiğin kurbanı heceler Kan damlayan bir imgeden daha alırken intikamını Kör uçlu kalemli şair. Yönerge, yetim düşlerin muhbiri Satırları bozguna uğratan teranede saklı Raporu ölümsüzlüğün Ve bir fiske ile ihlal edilmiş temaşa. Metazori bir terennümde infilak ederken Şiir yüzlü kalemde Aşkın adını şakıyan bülbülün resminde Gülümseyen bir şehir adeta Ne zamanki şiir düşse yollarına ve surlarına Gizlendiği İstanbul’un yorgun sokakları. Tınısında aşkı anadan üryan imgeler Söğüt dalında hangi mevsimden kaldıysa saklı o asalet Birden sona yakın bir ömür Başı kayıp sonu hummalı Bir rotada sömürülen sevdanın küllerinden doğan Bir isyanla da yeşeren doğanın makbulü Her öğreti. Şimdi izafi bir nota peyda olacak Derken sonlanacak evren Tanrının buyurduğu üzere Sıraya giren kaybolmuş asalet ve masumiyet Yeniden doğacak şehrin üstüne. Bir var bir yok dercesine Şahit tutulası kalem de susacak ansızın. Geç kapanan perdenin duası kime emanetse Aşkı sallandıracak iblisin kahpe kurşunu Körelen bir zihniyetle peyda olacak Zemherilerin üşümüşlüğü çalarken kapıyı Nedamet sonlanacak Yüzü asık bir şiirden kalan geride Belki de ölü şairin güncesi Bir mersiye niyetine Sunmuşken yüreğini altın tepside. |
Duygunun ve duyarlılığın anlatıldığı harika bir şiir olmuş...
....................................Saygı ve selamlar.