İMKÂNSIZLIKLARI YAŞAMAKMIDIR SEVMEK
bir insana değerinden fazla değer verirsen
ya onu kaybedersin yahut da kendini mahvedersin aşk yanında olanı sevmek değil gelmeyecek birini beklemektir mutluluk denen treni hiç oturtamadım rayına kaç kez yükledim ümitlerimi bomboş vagonlara ben iyi bir sürücü olamadım ama değerli bir yolcu ağırladım gönül istasyonumda hiç bir kadın rakının suya tutkunluğu kadar biranın fıstığa özlemi kadar sigaranın çakmağa düşkünlüğü kadar seni sevemez imkânsızları yaşamak mıdır sevmek yoksa; severken imkânsız mıdır yaşayabilmek zor mudur sevgilinin gözlerine bakarken sevgiyi görmek yoksa sevgi midir sana ait olan tek gerçek kaybettiklerine üzülme demek ki değerini bilmiyor kazandıklarına da sevinme onlarda bir gün çekip gidiyor |
Özlemin körüklediği ve sair engellerle kuşatılmışken...
Sevmekten nasıl vazgeçer ki insan hem bu, değil mi hayata kıvanç katan ve ömrü güzel kılan.
Oysaki acıdan ibaret hele ki yürek acıdan nasiplenip acıyla besleniyorsa.
Sözcükler can çekişirken yürek de azap içinde iken...
Selam ve saygılarımla.