Fîgân ile tüketme bu gözyaşım, aşkta da lâzım…!
Afv edilmeyecek kul bu…! diye yazsan da alın yazım;
Ben seni seviyorum yâ Hû! İnşeallâh geçer nazım;
Aşktır sebeb-i niyâzım, aşka zamân az kalmasın.

Başka zaman kalmaz diye aşka, bambaşka hâl oldum
Çün, gözyaşım hep afv diye aka aka nihâl oldum
O biraz da kalsın diye aşka, biraz zevâl oldum
Başka hâla muhâl oldum; aşka zamân az kalmasın.

Cürmüme feryad-û fîgân, ne ömür yeter ne zamân…!
Göçeceğim ân ne zamân öbür tarafa, hep nihân…!?…
Korkum ondandır ki her ân, var mı aceb aşka zamân!?...
Gayri yok ki başka zamân, aşka zamân az kalmasın.

Ger tükenirse gözyaşım aşktan ağyâr çün, vâh bana!...
Ondan gelen bu gözyaşım aşk-ı Hakk çün tamâh bana
Aşktan akarsa gözyaşım gece-mece, sabâh bana
Her gâh o dem nâ gâh bana; aşka zamân az kalmasın.

Cürmüm şundan bağışla ki yârab! Aşka zaman kalsın,
Nice dem bitiyor tâ ki, ister tümü bağışlansın…
Aşktan ağyâr külfet çünki, ister cennete salsın;
Dem bu demdir, lütfet! Çünki aşka zamân az kalmasın.

Duydum ki nice dîlbermiş cennetliğe zevce-ü yâr
Biri bile fazla gelir orada Mevlâ iken yâr
Eğer Mevlâ değilse yâr neye yarar cennet diyâr?!…
Avutmasın beni ağyâr, aşka zamân az kalmasın.

Aşk seni sevmektir Mevlâ! Karışmasın buna Leylâ
Çünki hepsi zıllî hâla… yani ha hûrî, ha Leylâ…
Yani gölgedirler hâla…gerek yok başka ihsâna!…
Zarardır âşık insana; aşka zamân az kalmasın.

Hûrîyle, Leylâ’yla beni avutma, zaman az kaldı…!
Hûrîden,Leylâ’dan… yâr olmaz, yâr ancak bir zâtın kaldı,
Denecek bir şey kalmadı, ALİ’de hep adın kaldı..
Ve hem bir de tadın kaldı, aşka zamân az kalmasın.